Statystyki
- Odwiedziny: 1720437
- Do końca roku: 287 dni
- Do wakacji: 94 dni
Stefan Żeromski, pseudonimy Maurycy Zych, Józef Katerla (1864-1925), prozaik, dramatopisarz, publicysta. Pochodził ze zubożałej rodziny szlacheckiej. Studia w Instytucie Weterynaryjnym w Warszawie przerwał 1888 z braku środków do życia. Następnie pracował jako guwerner w dworach szlacheckich, m.in. w Nałęczowie. Chory na gruźlicę, wyjechał 1892 do Szwajcarii, gdzie pełnił funkcję zastępcy bibliotekarza Polskiego Muzeum Narodowego w Rapperswilu.
Po powrocie pracował 1897-1903 w Bibliotece Ordynacji Zamoyskich w Warszawie. 1905 w Nałęczowie, m.in. inicjator założenia Uniwersytetu Ludowego. 1908 zmuszony
do opuszczenia zaboru rosyjskiego, przeniósł się do Galicji, 1909 wyjechał do Paryża,
od 1913 w Zakopanem.
Związany z ruchem niepodległościowym, po wybuchu I wojny światowej zgłosił się 1914 do Legionów,
ale później odsunął się od J. Piłsudskiego ze względu na negatywny stosunek do polityki państw centralnych. 1918 organizator polskiej władzy państwowej na Podhalu, prezydent tzw. Republiki Zakopiańskiej.
Od 1919 w Warszawie.
Inicjator projektu Akademii Literatury, współzałożyciel i prezes (1920) Związku Zawodowego Literatów Polskich, założyciel Straży Piśmiennictwa Polskiego i polskiego PEN-Clubu (1924). Przyczynił się do powstania Towarzystwa Przyjaciół Pomorza (1920), uczestniczył w akcji plebiscytowej na Mazurach. W dowód uznania dla zasług otrzymał mieszkanie na Zamku Królewskim w Warszawie. 1924 kandydował do Nagrody Nobla,
ale jej nie otrzymał, głównie z powodu kampanii niemieckiej po opublikowaniu tomu Wiatr od morza (1922).
Zbiory prozy:
Podejmując tematykę historyczną, Żeromski nawiązywał do problemów współczesności, np. w utworach:
Tematykę współczesną podjął w powieściach:
Poematy prozą:
Według utworów Żeromskiego zrealizowano filmy: